İslam, insan merkezli dünya hayatını düzenlemek için gönderilmiş ilahi bir emirdir. İnsanın ihtiyaç duyduğu inanç, ibadet ve işlemlerle ilgili maddi ve manevi kararlar bütünüdür. Bu düzenin hukuki anlayışı fıkıh ilmi (İslam Hukuku) tarafından düzenlenir.
İslam hukuku, Hz. Vahiy kaynaklı, Peygamber Efendimiz (sav)’in uygulamalarıyla ortaya konan ve müctehid imamlar tarafından sistematize edilen bir hukuk sistemidir. Bu yönüyle batı zihniyetinin öncülük ettiği beşeri hukuk düzenlemelerinden büyük farklılık göstermektedir.
Son bir-iki asırdır İslam coğrafyasında yaşayan Müslümanlar, sosyalist komünist, kapitalist, laik ve demokratik siyasi ve hukuki yapılar içerisinde, dinleriyle hiçbir ilgisi olmayan zihniyetlerle yaşamak zorunda kalmışlar ve hayatlarını bu şekilde sürdürmek zorunda kalmışlardır. Bu sistemler tarafından belirlenen oran ve biçim.
Bu niyette olanlar, İslami kararların çağın gerisinde kaldığını, eskidiğini, beklentileri karşılamada ve sorunları çözmeye yetmediğini iddia etmiş, din ile devlet arasında çelişki olduğu için dinin devlet işlerine karışmaması gerektiği görüşünü savunmuşlardır. İslam toplumlarında Müslüman aydınlar farklı bir din vizyonu sergilemişler ve buna bağlı olarak İslami değerler ve Müslümanlar sorgulanır hale gelmiştir. İslami konulardaki ikilemler çağdaş görüşlü bazı araştırmacı, akademisyen ve aydınlar tarafından gündeme getirilmiştir. Ortaya çıkan bu yeni durum, din adına ortaya atılan tezlerin tamamı İslam alimleri tarafından kabul edilmemiş, büyük bir kusur ve büyük bir cehalet olarak değerlendirilmiştir. Zira her ne kadar Müslümanın din anlayışı ve tasavvuru İslam’ın özüne, temel standartlarına ve gönderilme amacına uygun olsa da burada bazı çelişkiler ve çıkmazlar ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada mevcut sorunların çözümünde İslam hukukunu yetersiz ve gereksiz bulanların açmazları üzerine bir değerlendirme yapılmıştır.
