En Çok Beyaz Yakalılar Etkileniyor: Geçimini Sağlayamayan ve İş Bulamayan Çalışanların Sessiz İstifası Bitmiyor!
Dünyada pandemi sonrası enflasyonist ortamın harap ettiği işgücü piyasasında, çalışanlar hoşlanmasalar da işlerine sıkışıp kalıyorlar. ABD’de uzun süredir dalga yaratan ‘sessiz istifa’ ancak çalışanların bu sessiz gidişini durdurabilir.
Dünyada işe alımlar yavaşlarken, pandemiye hapsolan çalışanların artık enflasyonla karşı karşıya kalması, işten ayrılma oranlarında da düşüş yaratıyor.
BBC Worklife’ın haberine göre mutsuz olan ve işten ayrılmak isteyen çalışanların işe alımların azalması nedeniyle iş değiştirememeleri, sıkışıp kalan birçok kişi için ‘sessiz teslimiyet’ olarak ‘manevi terkedilme’ye dönüşüyor.
İngilizce’den ‘sessiz bırakma’ anlamına gelen ve pandemide genç kuşakla birlikte başlayan ‘sessiz bırakma’ akımı, işten ayrılmadan ruhsal olarak işi bırakmak anlamını taşıyor.
Sessiz teslimiyetin özellikleri arasında öne çıkan unsurlar şunlardır:
-
Beyaz yakalıların orta kesimlerinde ve özellikle gençlerde daha sık görülüyor,
-
Yeni iş bulamadığı için heba olmamak için istifa etmiyor, sadece ‘gerekli olanı yaparak asgari düzeyde’ çalışıyor,
-
Eskisi gibi yenilik yapmıyor, inisiyatif almıyor, o işyerinde mesleğine dair hırsları yok.
Dünya işgücü piyasasında iş arayanlar işe almanın ötesine geçerken, Haziran 2023’te yapılan bir LinkedIn anketi, işe alımların 2022’ye kıyasla ABD’de yüzde 20,9, İngiltere’de ise yüzde 22,5 düştüğünü ortaya çıkardı.
Çalışanların iş arama faaliyetleri arttıkça gidecek daha az yer buluyorlar.
İK firması ADP’nin baş ekonomisti Nela Richardson, pandemideki ciro artışını ve işe alımların azalmasını temel alarak, “artık çalışanların gidecekleri yerlerin eskisine göre daha az olduğunu”, dolayısıyla insanların “yerlerinde kaldığını” açıklıyor. İşyerinden memnun olmasalar bile aralarında çalışanlar da varken iş ve branş değiştirmek artık hayal dünyasıdır.
İş değiştiremeyen çalışanlar işleriyle ilgilenmezler.
Danışmanlık ve araştırma şirketi Gallup’un Haziran 2023 verilerine göre küresel çapta 122 bin 416 çalışanla yapılan ankette çalışanların yüzde 59’unun işleriyle ilgilenmediği ortaya çıktı.
Uzmanlar, bunun temel nedenlerinin ‘hayat pahalılığı’ ve ‘ücret artışlarının dondurulması’ ya da ‘enflasyona göre düşük’ olduğunu, çalışanların maaşlarından memnun olmadığını vurguluyor.
Richardson’a göre bir çalışanın işinden en büyük memnuniyetsizliğini yaratan neden düşük fiyattır.
LinkedIn İngiltere Müdürü Ngaire Moyes, böyle zamanlarda insanların ‘memnuniyet’ten başka ‘başka seçenekleri olmadığı için’ işte kaldıklarını söylüyor.
Gallup’tan Jim Harter, insanların asgari düzeyde çalıştıklarını, işlerinden ilham almadıklarını ve daha iyisini yapmak istemediklerini söyleyerek, “Birçok insan işlerinin doğası gereği sessizce işi bırakıyor” diyor. Harter, bir işyerinin çalışanlarına yatırım yapmamasının da sessiz istifanın ana nedenlerinden biri olduğunu belirtiyor.
Patronlar, şirketlerin lehine olan bu ortamda çalışanlarını tutmak istemezken, hoşlanmadıkları bir işte sıkışıp kalmak uzun vadede zihinsel kayıplar yaratıyor.
Bu durumu işverenin halletmesi gerektiğini belirten uzmanlar, çalışanların motive edilmesinde asıl sorumluluğu patrona veriyor. Bu yapılmadığı sürece çalışanlar ‘gerçekten istifa edene kadar’ bunu yapmaya devam edebilirler.
Yaşam maliyetlerinin ve ekonomik stres faktörlerinin artmasıyla birlikte işverenlerin çalışanlarına daha uygun koşullar sağlamaları ve motivasyon görevlerini yerine getirmeleri gerekmektedir.
Sizce Türkiye’de durum nedir?
